Drie dagen na operatie #2

Begin december schreef ik voor de eerste keer over een eventuele tweede operatie aan m’n knie. Eind januari stond ik al op de wachtlijst en daarna werd er even flink gas gegeven, wat ervoor heeft gezorgd dat ik inmiddels alweer drie dagen thuis ben, geopereerd en wel.

De eerste operatie vond begin juli 2020 plaats, dus we zijn inmiddels zo’n zeven maanden verder. Het herstel ging voorspoedig, maar de laatste maanden werd het minder en minder. Volledig buigen van m’n knie was niet mogelijk en ook was het hele gewricht nog steeds dik van het vocht. De fysiotherapeute dacht aan een zogenaamde ‘cyclops’, oftewel een ophoping van littekenweefsel. Ook rupturen in de knie konden zorgen voor constant letsel, waardoor er vocht in de knie bleef zitten.

MRI en second opinion

Een MRI toonde dat ook aan, een second opinion-arts vond het ook een goed idee om te opereren en dat is dus inmiddels gebeurd. Afgelopen donderdag was het weer tijd om af te reizen naar het ZMC, waar ik om 13.00 verwacht werd. Laat moet ik zeggen voor een dagopname, maar okee daar heb ik weinig tot geen invloed op. Het duurde en duurde maar, de operaties voor de mijne waren stuk voor stuk uitgelopen, waardoor ik pas om 16.00 de operatiekamer werd opgereden.

Ik was (weer) helemaal bij, want algehele narcose is natuurlijk niks aan, want dan kan ik niet meekijken en babbelen met het team. Dankzij een ruggenprik voelde ik uiteraard niks van al het gepor en gewroet in m’n knie. Het was een simpele ‘scopie’, maar tijdens de operatie bleek het veel meer werk dan gedacht (en gehoopt).

Operatie geslaagd?

Naast een grote cyclops, waren er namelijk nog twee in m’n knie te vinden, m’n binnenste meniscus was nu echt geheel afgescheurd en is eruit geknipt en ook al het andere letsel is zo goed mogelijk hersteld. Al met al resulteerde dat erin dat ik alsnog een klein uur op de operatiekamer lag. De arts was al met al zeer tevreden of hetgeen wat hij had kunnen doen en voorzag in de toekomst een veel ‘betere’ knie qua strekking en gebruik, goed om te horen!

Een leuk feitje was dat ik tot die tijd dus niet mocht eten vanwege het nuchter moeten zijn voor de operatie, goed voor m’n afvalrace natuurlijk, maar wel irritant. Toen naar de verkoever en uiteindelijk nog even naar de dagopname-afdeling.

Het werd later en later, mijn vervoer was al onderweg (bedankt Merijn, je bent een topgozer), maar de dagopname ging dicht. Daarvoor heb ik nog een uurtje mogen vertoeven op een andere afdeling. Het was een dagopname, maar ik dacht nog dat ze ervoor zouden kiezen dat ik een nachtje zou moeten blijven, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd.

Herstellen maar weer

Rond een uurtje of 21.00 werd ik toch echt ontslagen, m’n ruggenprik was immers redelijk tot goed uitgewerkt en m’n onderlichaam had weer gevoel, toch fijn. Zodoende in een rolstoel door het ziekenhuis gesjeesd en op weg naar huis. Natuurlijk te laat voor de avondklok, geen verklaring op zak, maar wel een ‘goed verhaal’. Uiteraard thuis gekomen zonder dan maar ook een politie-auto of -agent gezien te hebben en de afgelopen dagen heerlijk in chillstand. Knie omhoog, verband verwisseld, knie ingezwachtseld en heerlijk wat stappen zetten binnenshuis op krukken, en stiekem toch even naar buiten geweest vandaag, zoveel sneeuw zie je niet vaak meer.

Vanaf morgen weer gewoon aan de arbeit en volgende week ook de eerste afspraak na de tweede operatie bij de fysiotherapeut. Dan gaan we maar weer zien wat voor plan de campagne we gaan opstellen. Hopelijk ben ik over een paar weekjes weer volledig krukloos, wat vast goed komt. En zoals jullie allemaal weten is het nog steeds dé perfecte tijd om te herstellen vanwege corona.