Naar Vlissingen voor vis van lachende visboer Henk Marijs

“Vlissingen ademt zwaar en moedeloos vannacht..” De hele weg naar Vlissingen heb ik het liedje van Blof gezongen. Of eigenlijk, het hele weekendje weg in Port Zélande. Mijn vrienden konden me wel wat doen. Uit wraak besloten ze daarom om naar de visboer te gaan, wat ik als vegetariër natuurlijk liever niet doe. Maar een keer kijken naar de lach van Henk Marijs en het is hem alle verkoop van moord en doodslag vergeven. 

Trots hangt het in zijn viskraam: Henk Marijs is de man met de leukste lach van Nederland. Hij werd hiertoe uitgeroepen door Q-Music, nadat hij tijdens een show van Jochem Myjer werd weggestuurd. De reden? Zijn lach is zo aanwezig, dat de cabaretier zich niet meer kon concenteren. Ach ja, wie het laatst lacht..

Nu moet ik zeggen dat ik serieus bij elke viskraam hardop moet zeggen ‘vis is moord!’ en dat bij die van Henk Marijs ook heb gedaan (niet schreeuwend hoor, ik houd deze aantijging altijd netjes). Mijn vrienden gingen in de niet bepaald coronaproof rij bij de viskraam van Henk Marijs staan, terwijl ik bij een restaurant iets verderop een patatje haalde. 

Mijn vrienden waren wel te spreken over de vis van van Henk, al was hij wel erg vettig (de vis, niet Henk). Ook de meeuwen zaten constant om ons heen, azend op een stukje van deze gefrituurde lekkernijen. We zijn daarna nog even het dijkje opgewandeld om naar de boten te kijken en liepen een rondje door Vlissingen.

Maar, zoals op zoveel plekken in Nederland is een stadswandeling toch net wat minder leuk in de kou, als alles dicht is en er verder dus ook geen mensen zijn om naar te kijken. Dan is een stadswandeling best even grappig of gezellig met je eigen mensen, maar daarna is het ook wel gauw weer klaar. Ons bezoek aan Vlissingen was dus een klein bliksembezoekje geworden, al was het wel grappig om eens oog in oog te staan met de lachende visboer die zichzelf zo berucht wist te maken met zijn geschater.