Zo’n tien jaar geleden was het weer tijd voor een trip met wat vrienden en dat werd IJsland. In 2010 lag het vliegverkeer op z’n gat, dus het werd 2011. Auto gehuurd zoals ik eerder schreef en rijden maar.
We hebben van alles gezien en gedaan en hebben natuurlijk ook allerlei geisers bezocht. Een prachtig natuurfenomeen waarin kokend water (tientallen) meters de lucht in wordt geschoten. Bij een enigszins actieve geiser gebeurt dat regelmatig, waardoor je een beetje kunt timen wanneer je je camera echt in de aanslag moet houden.
Het ligt uiteraard ook aan de grootte van zo’n geiser, want die heb je ook in allerlei vormen en maten. Je vind ze hier en daar uiteraard in de natuur, maar vaak is er direct wat neergezet qua gebouwen, betaal je wat entree en zijn er looppaden aangelegd. Zulke natuurlijk is fragiel, het water is kokend heet en rondhobbelen kan dan ook levensgevaarlijk zijn.
De grootste en hoogste geiser is natuurlijk het mooiste, dus daar hebben we ook een tijdje bij staan kijken. Heerlijk met een paar anderen kijken naar het kolkende water, want activiteit is er altijd wel te vinden bij zo’n geiser. Honderden liters waters die heen en weer bewegen en kleine golfjes creëren. Ze worden wat groter en zakken weer weg… Als er een kopje komt is het camera’s in de aanslag, daar komt die, daar komt die… O nee toch niet.
Camera’s nog even weg dus, maar daar begint hetzelfde riedeltje weer vanaf het begin. Golfjes, wat grotere golfjes, een kopje, groter en groter en flotssss. duizenden liters water schieten de lucht in, misschien wel een meter of twintig hoog. Eruptie klaar, dan klettert al dat water ook weer meters naar beneden wat ook weer zorgt voor een groot spektakel. Al met al is het elke keer dat een geiser ‘ontploft’ een avontuur, een wonderschoon natuurlijk avontuur. Wereld, wat ben je soms toch mooi om van te genieten!
Reislist 