Mocht je ooit in de gelegenheid zijn het vliegtuig te pakken… vlieg dan gelijk naar de andere kant van de wereld! 2016 was voor mij het jaar waarop dat gebeurde. We hebben daarbij ook trip gemaakt naar het grootste zandeiland ter wereld: Fraser Island.
Het waren slechts twee of drie nachten, maar het was wel een fijne trip. Kwestie van een 4×4-jeep huren, volstoppen met boodschappen voor de hele reis en de boot op. Fraser Island is een immens eiland van zo’n 125 bij 5-20km. Er zijn twee winkels bij de plaats waar de boot aanmeert, fijn voor de laatste boodschappen of toch wat extra benzine.
Voor de rest ben je ‘aan je lot overgelaten’ en kun je gaan en staan waar je wilt. Tot op een bepaalde hoogte natuurlijk, want je moet wel redelijk op de gebaande paden blijven. Daarbij is het wennen aan het rijden in het mulle zand, je moet op de hoeveelheid lucht in de banden letten en na 100 meter zaten we dan ook al muurvast.
Er zijn wat hoofdwegen op het eiland, maar verwacht daar niet teveel van. Het is veel zand, modder, hobbelig en dwars door de vrij ongerepte natuur. Ook zijn erop het eiland verschillende kampeerplekken te vinden, waar je je auto kwijt kunt en waar je je tentje op kunt zetten.
Rondtuffen is dan ook veelal op eigen risico. Het is een kwestie van de auto aanvoelen, kijken waar je kunt rijden en hoe hard dat kan. Als je pech krijgt of een ongeluk kan het dagen tot weken zijn, voordat iemand je vindt, best scary. We hebben niet al te gek gedaan in die paar dagen tijd, maar wel allerlei highlights van het eiland bezocht. Zo schreef ik eerder al over Lake McKenzie, waar we een paar keer geweest zijn.
Ook zijn we bij de ‘champagne pools’ geweest en hebben we het scheepswrak van de gestrande SS Maheno gespot. Dat schip is in 1905 vastgelopen op Fraser Island en niet meer dan een grote bonk roest. Toch is het wel imposant om daar doorheen te struinen en op verschillende tijden van de dag te zien hoe de golven op het wrak beuken. Heel het eiland is tof om te zien, ook omdat je er zoveel types natuur hebt, dat je je om de paar kilometer weer in een volledig andere wereld waant.
Uiteraard hebben we gedobberd in een langzaam kabbelende Eli Creek, veel gezwommen en rondgehobbeld, heerlijk gekookt en keihard gelachen. Op de kampeerplekken was het zo immens rustig dat we geen friends for life hebben gemaakt, maar die rust was ook weleens fijn. Mocht ik ooit weer die kant op gaan en ik ben er in de buurt, dan ga ik er zeker weer heen! Dan wil ik sowieso een dingo zien, dat heb ik nu niet, slechts een enkele gifslang…
Reislist 