“Neem een snorkelmasker en waterschoenen mee!” Dat is wat mensen tegen me zeiden toen ik zei dat ik naar Curacao op vakantie ging. Godzijdank heb ik dat gedaan. Tenminste: dat eerste. Want al bij mijn eerste keer snorkelen gebeurde er iets magisch. En dat heb ik -behalve dat snorkelmasker- helemaal gratis kunnen ervaren.
Ik ben zelf soms die persoon die al voor ze vertrekt allemaal dingen wil vastleggen: ik wil deze excursie doen, en dit wil ik ook niet missen. Voor Curacao heb ik dat niet gedaan. Als je met vriendinnen gaat om carnaval te vieren, dan heb je in principe niet zoveel aan een strakke planning. Bovendien is het ook een vakantie om te relaxen, dus ik moet het reisbeest in mezelf dan even temmen.
Snorkelen op Curacao
Maar er waren natuurlijk wel een aantal dingen die ik graag wilde doen. Eén ervan was zwemmen met zeeschildpadden. Het is een excursie die je kan boeken, maar ik wilde eerst even kijken hoe dat precies in zijn werk gaat. Zijn het schildpadden die in gevangenschap leven? Wordt er gewoon eten gegooid in zee en is het dan massaal zwemmen maar? Ik had het liever op een wat natuurlijkere manier.
Dag twee op Curacao: we zijn naar St Willibrord geweest om flamingo’s te spotten (dat waren er helaas maar drie op 150 meter afstand) en toen was het de vraag: naar welk strand gaan we? Gaan we 7,50 euro entree betalen voor één van de stranden, of duiken we even naar Daaibooi Beach? We dachten: we proberen het eerst gewoon bij het gratis strand. Is dat niks, dan kunnen we altijd nog naar een strand gaan waarvoor je entree betaalt. Natuurlijk hebben we wel strandbedjes genomen, maar dat is een keuze (je betaalt daar overigens 5 gulden voor, ongeveer 2,50 euro).
Snorkelmasker mee
Na even in de zon te hebben liggen bakken, besloten we het snorkelen eens te proberen. Mijn bestie met een duikbril met losse buis en ik met mijn nieuwe snorkelmasker. In de eerste paar meter vond ik het al magisch. Een school neon-tetra-achtige visjes zwom voorbij. Best dicht bij het strand, wat het nog specialer maakte: blijkbaar zwemmen die altijd om je heen, maar weet je dat gewoon niet omdat je ze nooit ziet. Even verder zwemmend met het snorkelmasker zagen we allerlei andere vissen, die je normaal alleen in een aquarium ziet.
Ik had nooit verwacht dat het zo’n magische ervaring zou zijn. Zwemmen tussen de vissen, gewoon gratis, in helderblauw water, terwijl die vissen gewoon hun dagelijkse vissenbusiness doen. Heel erg speciaal. Wat ik echter niet wist, dat is dat het nog specialer zou gaan worden. Wat ik namens ineens links onder me spotte, dat was een zeeschildpad. Geen dure excursie, gewoon die schildpad, mijn bestie en ik, onder water. We zwommen een stukje met het prachtige dier mee. Hij vond het prima. We hielden dan ook gepaste afstand: ik begrijp nooit dat mensen zeedieren altijd willen aanraken: daar zijn ze toch duidelijk niet voor gemaakt?
Zeeschildpad bij Daaibooi Beach
Ademloos keken we naar hoe dit dier gracieus door het water zweefde. Op een gegeven moment naar boven, even een hapje zuurstof pakken. We keken mee naar het tafereel, en toen naar elkaar: wow, dat we dit mogen ervaren op onze eerste snorkeltocht. Ik heb nu heus niet de verwachting dat dit standaard is voor Curacao, maar wat zijn wij een geluksvogels dat we dit al hebben meegemaakt. Zeker voor mijn bestie, die eigenlijk heel bang was om te gaan snorkelen. Die kreeg een geweldige beloning voor haar dapperheid.
De moraal van dit verhaal? Laat je niet teveel in allerlei excursies praten. Gebruik het geld voor een excursie met schildpadden liever aan een andere excursie om Curacao te sponsoren, maar ga lekker zelf snorkelen met een meegebracht snorkelmasker. Op die manier houd je het betaalbaar en is het uiteindelijk extra speciaal. Schildpadgarantie is er niet, maar dat is het mooie van de natuur: die laat zich niet leiden, en dat maakt deze ontmoeting ook extra bijzonder.
Reislist 