Het was een beetje gek aankomen in New Delhi. Ik ben om 12 uur ‘s middags in het vliegtuig gestapt op Schiphol, en uiteindelijk kwam ik via Istanboel en de lange rij bij de douane om 8 uur ‘s ochtends de volgende dag aan in mijn hotel. In mijn reisbescheiden vanuit organisator Shoestring kon ik niet echt opmaken wat nu precies het programma is, dus ik was even bang dat ik aankwam en meteen een dag vrij had, alleen, in New Delhi.
Er gaan veel verhalen de ronde over vrouw zijn in India, en helemaal als vrouw reizen in India. Wil je dat solo doen, dan word je door het internet al helemaal gek gemaakt met horrorverhalen. Natuurlijk vinden er weleens verkrachtingen plaats, of aanrandingen, en jazeker: mannen staren verschrikkelijk naar je. Maar de reputatie van het land is aanzienlijk slechter op dit gebied, dan hoe het werkelijk is.
Een dag in Delhi
Goed, daarover zal ik nog een apart blog schrijven, laat ik het eerst eens hebben over die eerste volle dag in Delhi. Gelukkig kon ik bij aankomst in mijn hotel rekenen op een hotelkamer en ik had nog twee uur voor onze briefing met de reisgids was. Dat was perfect, want dan kon ik mooi nog een paar uur slapen zonder dat ik meteen een gat in de dag sliep. Wat we eigenlijk verder zouden doen, dat wist ik niet. Toen ik de taxichauffeur vroeg of hij nog aanraders had voor New Delhi, zei hij echter dat hij ons schema had gezien en dat we het mooiste al zouden gaan bekijken.
Oke, dus blijkbaar gaan we wel iets als groep doen, dacht ik. Dat vond ik een geruststelling, mede doordat ik moe was en hierdoor geen behoefte voelde om helemaal op te gaan zoeken waar ik dan heen kon gaan en vooral hoe ik me zou gaan voortbewegen in deze gigastad. Normaliter zou ik dat wel doen, maar juist door die verhalen en door mijn verschrikkelijke moeheid (het ‘ga uitgerust op reis’-advies van Shoestring ging hem niet worden met 5 deadlines en 4 uur slaap) klonk dat ineens helemaal niet zo aantrekkelijk.
Hoewel ik mezelf daardoor een zeikerd vind en ik heus in mijn achterhoofd weet dat ik ook alleen een geweldige dag zou hebben gehad, was ik nieuwsgierig wat de dag zou gaan brengen. Toen ik na anderhalf uur redelijk comateuze slaap bij de briefing aansloot, ontmoette ik mijn groep en vertelde onze gids Vishu wat het plan was, na ons natuurlijk Namaste te heten in India. Gelukkig konden we inderdaad rekenen op een stadstour. Sterker nog, we gingen na de briefing (10 uur ‘s ochtends) meteen weg en keerden uiteindelijk pas om een uur of zes terug.
Heritage walk
Het plan was om in ieder geval de grootste moskee te bezoeken, maar die was precies op het moment dat we aankwamen dicht. Daarop zijn we een ‘heritage walk’ gaan doen, door smalle straatjes in een van de oudste gedeeltes van oud-Delhi. Een gebied waar je nog tien tandartsen in een straat hebt, en de straat ernaast tien kruideniertjes, en ga zo maar door. We liepen door de smalle straatjes, terwijl scooter na scooter langskwam, en onze tourguide praatte honderduit over alles wat we tegenkwamen.
Ik was erg verrast over hoe mensen op ons reageerden aldaar. Waar je in veel Aziatische landen meteen mag betalen als je van iemand een foto maakt, was iedereen heel vriendelijk. Alles mocht. Als onze tourguide even iets uitlegte over iemands koekjeskraam, dan ging die persoon niet boos vragen of we niet iets zouden afnemen. Wil je een foto? Ga je gang. Waarschijnlijk zou hij ons ook nog een sample geven als we maar lang genoeg bleven staan.
We dronken chai thee (iets waarmee ik in Nederland redelijk geobsedeerd ben) bij een winkeltje van een man die het schonk in kleine aardewerken potjes. De potjes gooide je vervolgens in de prullenbak. Het liefst met een breuk tot gevolg, want de potjes waren bedoeld om te zorgen dat mensen ze echt voor single use gebruikten (en niet naar plastic zouden grijpen). Een ietwat bizarre gewaarwording: waarom zou je zo’n grappig potje waar je thuis een leuk plantje in kwijtkunt, stukmaken? Helemaal met de hand gemaakt!
Vriendelijke mensen
Ik heb het wel stukgegooid, want ik had om de een of andere reden het gevoel van hey, hier hoort dit zo te gaan, dan doe ik daarin mee. Mijn reisgenoten namen het potje mee, en ik moet zeggen, het is wel echt een schatje dus ik begrijp de gedachtegang helemaal. Nu nog hopen dat ze hem heel weten te houden in de lange reis die het kwetsbare potje nog moet afleggen. Maar goed, terug naar het winkeltje: de uitbater was een heel vriendelijke man en naast dat wij voor zijn winkel op de foto wilden, wilde hij ook een foto van ons in zijn winkel. Erg leuk!
Helemaal gecharmeerd van hoe vriendelijk Indiase mensen zijn, liepen we door en kwamen we uiteindelijk weer terug bij de moskee. Helaas: nog steeds dicht. Hierop besloot onze gids om ons mee te nemen naar de crematieplaats van niemand minder dan Gandhi. Samen met Martin Luther King en Nelson Mandela één van de grootste en belangrijkste heren uit de vorige eeuw. Hij had zo’n sterke wil en was zo gedreven om het niet alleen voor zichzelf, maar voor iedereen beter te maken, daar kun je alleen maar tegen opkijken.
Het was een heel ingetogen plaats. Een enorm soort park met veel gras, een aantal strepen aarde met daarin een kleurenpracht aan bloemen en in het midden een stenen soort vierkant waar deze voorvechter van mensenrechten werd geëerd met onder andere kleurrijke bloemenkransen en een eeuwig vuur. Je kon het van boven bekijken, of even je schoenen uitdoen (wat iets zegt over het respect wat er voor hem bestaat) en er ook daadwerkelijk omheen lopen. Wij kozen voor de eerste optie.
Delhi belly
Niet dat we onze schoenen de hele dag aan zouden houden, want na een lekkere Indiase lunch in het zeer toeristische maar Delhi Belly-veilige Chicken Inn (lekkere garlic naan en paneer massala) gingen we naar de tempel van de Sikh. Hoewel me meer verbonden voel met Boeddhistische tempels, was dit wel een bijzonder bezoek. Een soort stoere hoofddoek op, schoenen uit en wandelen over het steen. Even door een badje water met de voeten en toen de tempel in. We mochten daar geen foto’s maken (en terecht), hoewel dat nog een uitdaging was omdat alle mensen mooi waren uitgedost.
Uiteindelijk was de Sikh-tempel erg mooi en ernaast lag een groot bad waar mensen zich konden ‘schoonwassen’. Iets dat weinig gebeurde die dag, mede door het coronavirus en de lage temperatuur: het was regenachtig en met 16 graden aanzienlijk koud voor de tijd van het jaar. We genoten van de tempel een gingen uiteindelijk naar onze laatste bestemming op de tour: Humayums tombe. Deze tombe is te vinden in een gigantisch bouwwerk in een park en terwijl dreigende wolken zich boven ons begonnen samen te pakken, kiekten we snel wat foto’s voordat we het gebouw opliepen om de tombe zelf te bekijken.
Regen in India
Nou, dat laatste kwam er niet helemaal van, want het begon zo hard te regenen dat we moesten schuilen in een soort poort ervoor. Het kletterde en kletterde en na een half uur bedachten we dat het wel echt tijd was om terug te gaan. Nog even een selfie met een paar Indiërs en Instagram uitgewisseld, om vervolgens lachend door de regen en de inmiddels ontstane plassen drijfnat aan te komen bij de bus. Gelukkig konden we daarna meteen door naar het hotel voor een niet zo heel warme douche. Nou ja, droge kleren dan tenminste.
‘s Avonds hebben we prima gegeten in ons hotel, het Morris Bel Delhi. Ik deelde Dahl en gebakken rijst met een reisgenote die ook vegetariër is (wat trouwens een verademing is hier in India: overal zoveel opties voorr vegetarisch eten). Daarnaast had onze tourguide een fles Old Monk-rum meegenomen, waar we allemaal lekker van sipten. Hoewel, vooral in combinatie met cola want het was met 40 procent alcohol redelijk sterk spul.
Old Monk
Wel lekker, en het komt in een mooie fles in de vorm van een goedgevulde monnik. De tourguide vertelde dat hij ooit drie weken met een groep Nederlanders en Belgen op reis was, en uiteindelijk gezamelijk 98 flessen had stukgeslagen. Een record dat we met ons groepje van zes in één week tijd waarschijnlijk niet gaan halen. 😉
De eerste dag was een zeer geslaagde dag. Ik was eerst wat onzeker over wat nu precies het plan was en hoe de groep zou zijn, maar uiteindelijk voelt het meer als op vakantie zijn met een soort vriendengroepje dan echt op een groepsreis zijn, en dat is perfect. Nu al zin in dag 2, maar om eerlijk te zijn ook heel veel zin in mijn bed, dat ik vannacht alleen heb. Welterusten!
Reislist 