Ben je een zoetekauw, dan is Tunesië the place to be. Overal waar je hobbelt is er wel zoetigheid te vinden in de vorm van nougat, thee of een heerlijk zoet koekje van de bakker. Leuk is het dan wel dat je dat ook overal op straat kunt vinden bij allerlei venters.
Je kunt je lol op als je van snaaien houdt en je in een Tunesische medina loopt, want de zoetigheid komt je tegemoet in allerlei vormen en maten. Niet alleen op straat trouwens, ook in hotels, restaurants en barretjes is er genoeg te vinden. In dit prachtige land staan miljoenen dadelpalmen en hoewel er veel dadels worden geëxporteerd is dat zeker niet met alle dadels het geval. Dat betekent dan ook dat je deze zoetigheid op elke straathoek wel kunt verkrijgen. Is het geen doos vol om uit te delen, dan is het wel een strengetje van een stuk of 15 dadels, die je zo even kunt wegsnoepen als je over straat hobbelt.
Daarbij is thee wel iets wat hoog in het vaandel staat in dit land, het verbindt mensen, het is goed voor het lichaam (zonder al teveel suiker dan) en het is ook nog eens lekker. Hoeveel liter thee we gedronken hebben tijdens onze trip durf ik niet te zeggen, maar dat we heel wat potjes hebben weggedronken, dat is zeker waar. Verse muntthee was onze topfavoriet (met voor mij een heel klein beetje suiker), maar ook thee met amandelen of pijnboompitjes, je zag het overal.
In elke plaats waar je ook was, waren er ook genoeg bakkertjes te vinden, waar je allerlei lekkernijen kon halen. Variërend van koekjes tot bonbons en van baklava tot andere lekkernijen zoals halva. Ook op straat vind je veel venters die van alles verkopen in hun kleine wagentjes, waar het suikerwater uitdruipt en ook de vliegen niet weg te slaan zijn.
Ook is er overal vers fruit te vinden, maar natuurlijk vooral op de vele markten die het land kent. Zo kun je makkelijk een pondje aardbeien halen, wat bananen of een kilo sinaasappels, die je ook bij veel lunches en diners krijgt trouwens. Heerlijk natuurlijk, want fruit is gezond en is ook nog eens lekker. Uiteraard is het dan wel weer opletten geblazen dat je niet teveel koopt, want met een tasje fruit door de verzengende hitte zeulen is ook niet altijd even slim.
De leukste herinnering was denk die aan een wat oudere straatventer die onder andere nougat verkocht. Het zag er leuk en simpel uit, hij liet ons gewoon wat kijken en doen en ook mochten we een stukje proeven. Ingepakt waren we daar natuurlijk al door, dus een stuk nougat kopen had die al in de pocket. Geen idee wat het moest kosten, maar hij kwam me toch met een groot stuk aanzetten. Prima hoor, want dan zou ik wel wat afdingen natuurlijk. Op een ouderwetse weegschaal uit de jaren ’20 van de vorige eeuw werd alles gewogen, even afwachten wat de prijs zou zijn.. Het kostte ons een kleine 60 cent; “merci mon ami et au revoir!”
Reislist 