Vorig jaar waren we in Thailand te vinden, waar we allerlei avonturen beleefd hebben. We hebben daar allerlei vervoer gebruikt, van fietsen tot de trein en van de boot tot taxi’s. Uiteraard hebben we ook een ritje gemaakt in één van de vele tienduizenden tuktuk’s die daar te vinden zijn. Ze zijn wendbaar, goedkoop, overal te vinden, maar zijn ze wel fijn in gebruik?
Toen we heerlijk een dagje gehobbeld hadden op de Chatuchak-markt was het tijd om weer naar onze crib af te reizen. In de metro hadden we geen zin, lopen was te ver en een taxi, ja dat is ook niet altijd even interessant. Bij elke in- en uitgang van de markt stonden ook rijen tuktuk’s en na elkaar even aan te hebben gekeken, moesten we er toch maar aan geloven. Alleen welke wordt het, want er staat een scala aan gepimpte driewielers. Met extra speakers, stickers of geurstokjes, om nog maar niet te spreken over alle extra belichting die je vooral in de avond pas goed ziet. Zodra je al kijkt naar zo’n rijdende driewieler, ben je de pineut, want als ze weten dat je interesse hebt dan vliegen de bestuurders op je af.
Zo ook bij ons en voor je het weet zaten we al in onze eigen driewieler. Zodra je begint te praten, begint de bestuurder al te gassen, want hij weet uiteraard precies waar je heen moet. Dat is natuurlijk niet de waarheid, maar als die alvast wat kilometers kan maken, ziet hij alvast wat geld. De onderhandelingen over de plaats en de daarvoor te betalen prijs, beginnen eigenlijk pas als je al 60 kilometer per uur door het verkeer scheurt. Hilarisch wat mij betreft, want aan mij heb je een goede. We hadden zelfs zulke ‘onderhandelingen’, dat hij z’n tuktuk nog even stil heeft gezet aan de kant van de weg en we de neiging hadden om lekker uit te stappen.
Not happened natuurlijk, maar ondertussen had Mr. TukTuk wel wat andere maniertjes bedacht om nog geld proberen af te troggelen. Hij moest nog even langs zijn broer, wat ophalen ‘en dat lag toch op de route’ en dat soort dingen. Zeer waarschijnlijk een kwestie van ons proberen te droppen bij een winkel van z’n broer, z’n zus met haar pingpongshow of een illegale krokodillenshow in een achterkamertje. Natuurlijk allemaal niet waar, maar zonder slag of stoot in één keer naar je eindbestemming tuktukken, I wish you luck. Daarbij verbruid zo’n bestuurder het voor zichzelf wat mij betreft, want fooi voor deze rit, dat kon die mooi vergeten…
Reislist 