ZenCity Athene: mooi uitzicht, maar dat is niet genoeg

Athene is een mooie stad, gelegen in een soort dal met daarnaast een heuvel. Op die heuvel zie je, waar je ook maar bent in de stad, een heel indrukwekkend gebouw: Acropolis. Helemaal ‘s avonds als het wat donkerder wordt, dan wordt het bouwwerk aangelicht en dat is erg romantisch. Geen wonder dus dat diverse restaurants een dakterras hebben, zodat je van dat uitzicht kunt genieten. ZenCity is er een van, maar wij zijn er met honger en helemaal niet zo Zen vertrokken.

Hier is wel wat context nodig, want met wij bedoel ik niet ons Reislisters, maar mijzelf en mijn vriendin. We waren met een groep van 35 man van werk een weekend naar Athene en op een van de eerste avonden stond er een diner bij ZenCity op het programma. We waren er netjes op de afgesproken tijd: half 8, en inderdaad stonden er al een paar tafels bij elkaar gegroepeerd voor ons klaar. Even wat foto’s maken van het adembenemend mooie uitzicht, toen om de kaart gevraagd en wat drinken besteld.

Geef de cocktails niet de schuld

Op dat drinken moesten we al vrij lang wachten, wat ik wijtte aan het feit dat een collega en ik cocktails hadden besteld (de Zombie en de Black Swan, mocht je na dit artikel toch eigenwijs zijn ;)). Toen de drankjes er eenmaal waren en de groep ook weer compleet was, bestelden we ons avondeten. Ik had een lekkere vegetarische risotto gezien dus ik zat mijn toch al vrij hongerige buikje alvast klaar te maken voor fantastisch Italiaans eten.

Een collega van ons vond het hilarisch om steeds rondjes Ouzo te geven, dus inmiddels waren we al een paar rondes van de ietwat misselijkmakende anijsdrank verder, voor de bestelling ook maar werd opgenomen. Inmiddels was het 9 uur en hadden we al vrij veel alcohol achter de kiezen, zeker in tegenstelling tot voedsel, want dat was nog 0. Gelukkig begonnen ze om een uur of kwart over 9 de eerste gerechten uit te serveren, maar onze tafel viel steeds net naast de boot.

Vijf minuten zijn nooit vijf minuten

Een paar keer gevraagd of wij ook ons eten snel konden verwachten (hoe lang duurt het nou helemaal om een pan risotto te maken?), en daarop werd geantwoord dat het er binnen vijf minuten echt wel was. Nu heb ik een oom in Griekenland wonen dus ik ken de cultuur een beetje: dat zal nooit 5 minuten zijn. Maar, toen het ook geen tien of twintig minuten bleken te zijn, en andere collega’s inmiddels hun dessert kregen, besloten we om kwart over 10 af te taaien. We hadden wel net brood gekregen, om ons vast voor te bereiden op het eten, maar ook dat was echt te laat. Ik ga natuurlijk niet zo lang op mijn eten wachten, en al zeker niet een restaurant ook nog betalen voor hun niet bewezen dienst.

Uiteindelijk zijn wij heerlijk fastfood gaan eten bij Hoocut, dat er een straatje naast zit. Geen fantastisch uitzicht op Acropolis, maar dat zouden we de dagen erna echt nog wel krijgen. Bovendien hadden we net een kleine drie uur met hongerige buiken naar de Acropolis zitten kijken. Hoocut was heerlijk: goede patatjes en een geweldige keuken die het waard is om te bekijken. Ze hebben er een soort pitawraps met vlees erin, dus als vegetariër kun je je maar beter instellen op de lekkere patat. Maar, op dat moment was de trek zo groot, dat alleen wat patat geen enkel probleem meer was. Daar werden we dan wel weer even helemaal zen van.