We reizen met een klein groepje door het noorden van India en we zouden ‘s middags de Taj Mahal aandoen. Een reisgenoot stelde echter voor om juist in de vroege ochtend naar het majestueuze gebouw te gaan, omdat de zonsopgang erg mooi is. Een briljant idee, dus dat deden we.
We gingen einde middag voorafgaand aan ons bezoek aan de Taj Mahal naar de achterkant van de Taj kijken terwijl de zon onder ging. Een soort afscheid van de zon, om de volgende dag die warme bol weer welkom te heten op onze mooie vakantie. De zon scheen, de lucht was wat wittig, maar de Taj Mahal stak er zeker op sommige foto’s wel uit. Wat een adembenemend mooi gebouw.
Ik had de reis naar India mede geboekt omdat ik de Taj per se een keer wilde hebben gezien in mijn leven. Hoe het komt weet ik niet, maar net als dat ik bij huwelijksaanzoeken meestal moet huilen, heb ik zo’n zelfde gevoel als ik aan de Taj Mahal denk. Een geschenk van pure liefde, van een gebroken man aan zijn overleden vrouw… Het is waarschijnlijk het meest romantische gebaar dat we ter wereld kennen.
De achterkant van Taj Mahal
Dus ja, zo stonden we die avond naar de achterkant van het witte bouwwerk te kijken, en ik moet zeggen: die is bijna net zo mooi als de voorkant. Het water wat er achter ligt, is op foto’s vaak veel mooier dan in het echt. Het is een soort sloot meets rivier en tussen de uitkijkwal en die rivie
r zitten allemaal hekken met prikkeldraad en gedeeltes met struiken en gras, dus het is niet zo dat je heel dichtbij het water kan komen om die ene prachtplaat te schieten.
Goed, we stonden met zijn allen foto’s van elkaar, van onszelf en natuurlijk van die Taj Mahal te maken, toen er steeds meer muggen kwamen. De zon was zo goed als onder en de Taj begon steeds meer weg te vallen in de achtergrond. Tot morgen, Taj, zeiden we terwijl we terugliepen naar ons busje. We moesten er ‘s ochtends wel vroeg voor uit de veren: kwart over vijf stonden we in de lobby nog een thee te drinken voor we in de bus stapten naar een gebied 500 meter bij de Taj vandaan. Je mag niet dichterbij komen in verband met smog, als ik het goed begreep van mijn reisgenoot.
International Women’s Day
Even wandelen en in de rij. De entree voor de Taj is niet hoog voor toeristen, maar wel voor Indiase begrippen (gelukkig betalen Indiërs aanzienlijk minder): 1300 roepies (ongeveer 15 euro). Het geluk wilde echter dat we er op International Women’s Day waren, dat dit jaar voor het eerst in de geschiedenis betekende dat vrouwen gratis naar binnen konden. Wel moesten we schoenencovers hebben, zodat we niet onze schoenen uit hoefden te doen (dat doet bijna niemand, iedereen koopt de covers). Wij natuurlijk blij, want dat scheelde weer wat.
Vervolgens liepen we door een indrukwekkende poort (en eerst nog door een securitypoortje, maar die bedoel ik niet), om vervolgens een grote witte wereld te zien. Mist. Onze gids vertelde voor de poort dat hij ooit een groep had voor de Taj Mahal, terwijl er door de mist maar op 2 meter afstand kon worden gezien wat er stond. BIj ons was het geen twee meter, maar boy oh boy, het was niet best. De mist was zo heftig, dat je eigenlijk geen foto kon maken van het hele bouwwerk. Een poort hier en een minaret daar, dat ging op een gegeven moment net, maar die iconische koepel kieken, dat werd hem niet.
Mirakuleus Taj Mahal
Gelukkig gingen we ook naar binnen, want daar is een soort replica te zien van wat er onder de Taj ligt: het graf van Taj Mahal en haar man. Deze graven zijn omringd door een hek van marmer, ingelegd met duizenden stenen. Onze gids gaf de bewaker wat geld, waarop deze met een lampje liet zien hoe prachtig mooi licht door dat steen kan schijnen: het leek wel alsof er lampjes in de stenen zaten, dat was echt prachtig. Sowieso is de Taj Mahal van binnenkant enorm imposant, tot onze grote verrassing.
De buitenkant is dat natuurlijk ook en we hebben wel een paar foto’s kunnen maken aan de zijkant van het beeldschone pand. Ik weet niet of het komt door mijn situatie thuis die nogal stressvol was, door het feit dat ik al zo lang uitkeek naar het zien van de Taj Mahal, maar ik had echt een brok in mijn keel om bij deze artistieke uitspatting te mogen staan. Ervoor, ernaast, erin en erop. Woorden kunnen wat mij betreft niet uitleggen hoe mooi Taj Mahal is. En hoe rustgevend het er is, ondanks dat er honderden mensen om je heen lopen. Ze weet je aandacht te claimen en deze lang vast te houden.
Mahal in de mist
Uiteindelijk zijn we niet blijven wachten tot er meer zon was, want voor de lucht zou zijn opgeklaard zou het erg lang duren. Bovendien hadden wij onze Taj Mahal-ervaring nu gehad en dat was ook goed zo. De mooiste plaatjes van Taj zijn allang gemaakt. Het enige jammere is dat er veel optische illusies in het gebouw te vinden zijn, die onze gids graag wilde laten zien. Dat werd hem helaas niet helemaal. Het was zelfs duidelijk aan hem te zien dat hij ervan baalde. Nou ja, ik vind het alsnog een heel bijzondere ervaring en natuurlijk is het leuk als je daarvan een zonovergoten foto hebt, maar aan de andere kant zorgt de mist er juist voor dat je de Taj Mahal weer op een heel andere manier bekijkt. Eentje die blijkbaar voor een flink brok in de keel kan zorgen. Wat een ervaring.
Reislist 