We schreven het al eerder, toen we in Marseille waren was het HEET. Men sprak van 45 graden, ik denk dat het rond de 40-42 was, maar dat hing er ook erg vanaf waar je was. Liep je in een steegje naast de winkelstraat, dan kon je rekenen op verkoeling van de schaduw, maar ging je juist op een hoog punt zoals Mucem staan in de brandende zon, terwijl je net een half uur had gelopen: ja, dan liep de temperatuur aardig op.
Hoewel we eigenlijk naar een strandje wilden gaan in Marseille, hebben we dat uiteindelijk niet gedaan. Ten eerste omdat het enige strand (dat eigenlijk nep is) dat aanwezig is, niet bepaald op loopafstand is en ten tweede omdat het zo druk was, dat we er misschien niet eens bij zouden passen. En ten derde omdat je je standaard vijftien kilo zwaarder voelt tussen al die slanke Fransen, maar dat laat ik even buiten beschouwing: het was druk, het was warm, er was eigenlijk ook gewoon te veel zon om verstandig langer dan een half uur te kunnen bakken.
Verkoeling gezocht
Dus we moesten op zoek naar andere manieren van verkoeling. We hadden op de aankomstdag al geleerd dat een uur lopen in Google Maps gevoelsmatig drie uur lopen in een woestijn was, dus mijn idee om lekker in de Calanques te gaan wandelen, dat werd hem niet. Plus, we wilden ook wat van de stad zien, en aangezien een van de grote toeristische trekpleisters bovenop een flinke heuvel lag, besloten we voor iets gemotoriseerds te gaan. Stiekem ben ik er dol op, dus ik was blij dat Colin het ook wel zag zitten: we namen de Colorbüs.
Colorbüs is een van de grote uitbaters van hop-on-hop-off-bussen in Marseille. Hij begint in de Vieux-Port om vervolgens langs de haven te rijden, een stuk langs de kust (en dus dat kunstmatige strandje) en dan omhoog naar die trekpleister: de Notre Dame. Daarna gaat hij terug naar beneden en rijdt hij weer door de Vieux-Port, maar daar stopt hij niet: hij gaat dan nog langs de kathedraal die ook wel ‘pyjama’ wordt genoemd door zijn strepen en door een havengebied met allemaal oude pakhuizen waar nu natuurlijk allemaal hippe tentjes te vinden zijn. Fantastisch. Het gaat nu trouwens om de rode route (er is ook een blauwe), die 19 euro kost per persoon (en daar kun je dus de hele dag gebruik van maken).
Het was even de vraag of we boven of beneden gingen zitten: beneden is lekker koel, maar je kunt geen goede foto’s maken door de ramen en je wordt er ook niet bruin van. Dus, we besloten de hitte te trotseren en op het bovendek plaats te nemen. We kregen natuurlijk van die slechte rode oordopjes in ons handen gedrukt, waarmee we de uitleg konden horen in het Engels (hij schijnt er ook in het Nederlands te zijn, maar die zender was bij ons Franstalig), waardoor ik je zojuist kon vertellen wat de bijnaam is van die kathedraal ;).
Frisse wind in de Colorbüs
Uiteindelijk was boven zitten een briljant plan, want we konden heerlijk genieten van een frisse wind als de bus lekker doorreed. Dat kon hij -tussen het maken van bizar smalle bochtjes door- erg goed, waardoor je helemaal niet het gevoel had dat je peentjes zweette. Heerlijk. Ondertussen een beetje luisteren, en natuurlijk, zoals eigenlijk een soort traditie bij mij is geworden, eerst een heel rondje meerijden, dan bedenken waar je eruit wil, en daar dan bij het volgende rondje uitstappen. Het nadeel is trouwens wel dat de bus maar tot 17:00 uur gaat, in plaats van ook ‘s avonds. Houd daar rekening mee als je bijvoorbeeld een stukje Notre Dame opklimt; het is namelijk best een eind wandelen naar beneden als je de laatste bus mist.
Het is even een investering, die 19 euro per persoon, maar ik vind het het meer dan waard. Je ziet meer van Marseille, je bent lekker mobiel en je kunt ondertussen ook nog lekker zonnebaden. Er wordt bovendien nooit moeilijk gedaan over het meenemen en nuttigen van eten en drinken, waardoor je bij een nabijgelegen Carrefour of andere supermarkt iets lekkers kunt halen om gezellig samen te picknicken in de bus. Aanradertje dus!
Reislist 