Groepsreizen zijn iets waarbij je vooral niet te veel plannen moet maken voor jezelf. Je moet de controlfreak in jezelf even uitschakelen en gewoon met de wind (oftewel de groep) meewaaien (oftewel meedoen). Dat kan niet iedereen en dat lukt ook de ervaren groepsreiziger die dit stuk tikt niet altijd even goed.
Een chaotische reisleider
Bij een groepsreis heb je vaak geen idee wat je kunt verwachten van je groepsleider, tot je hem of haar ziet. Het is gebruikelijk dat er op de eerste dag ergens een bijeenkomst is waarbij je wordt verteld wat je de komende dagen mag verwachten, wat een beetje de groepsregels zijn en of er eventueel nog extra excursies te boeken zijn. Meestal zijn reisleiders slim genoeg om je bij aankomst op de luchthaven alvast een envelop te geven met daarin alle informatie. Dan weet je welke optionele excursies er zijn en hoeveel geld je bijvoorbeeld nog in de pot moet inleggen voor fooien.
Wij hebben weleens een reis meegemaakt waarbij onze reisleider dat niet deed en het is bijna bizar watvoor chaos er dan uitbreekt. Immers moest hij de excursies dan gaan uitleggen, vergat hij een heleboel basics te vertellen en was hij ook nog geen ster in het managen der verwachtingen, waardoor niemand helemaal wist waar hij aan toe was.
Hoe tof ik het ook vind om op een groepsreis te worden verrast, vind ik het ook wel prettig om te weten of ik vijf uur in een bus ga zitten, of een half uur. En wie er allemaal aan de optionele excursie meedoen, en of dat genoeg is ook om hem ook daadwerkelijk door te laten gaan. Het is grappig dat een simpel stuk papier met wat informatie zulke enorme chaos kan tegengaan. Met Nederlanders praten over geld is natuurlijk nooit leuk, maar zeker als ze niet op papier hebben waarvoor ze betalen, en als het ook nog onduidelijk is wat die extra excursies dan zijn.
Asociale of racistische medereizigers
Ik ben ooit naar het magische Zuid-Afrika geweest met een groep die op zich prima was. Mensen wisselden zelfs zoomlenzen in tijdens safari’s, zodat iedereen dat ene mooie plaatje van die net iets te verstopte cheetah kon schieten. Maar als je tijdens die reis het ongeluk had om iets te laat bij de eettafel aan te komen, dan kon je zomaar naast het koppel from hell zitten. Terwijl we heerlijk eten kregen voorgeschoteld van de zeer gastvrije donkere Zuid-Afrikanen, liepen die mensen -alsof het normaal was- te vertellen over hoe donkere mensen lui zijn en niet verder dan 1 dag vooruit kunnen denken.
Ik vond het echt stuitend. Sowieso dat je zo denkt, dat je dan ook nog naar zo’n land gaat (aan de andere kant, apartheid is hier natuurlijk uitgevonden) en dat je dat ook nog gaat ventileren terwijl je met andere mensen aan tafel zit, terwijl de mensen waarover je zo kwaad spreekt je verdorie constant geweldig en zeer respectvol behandelen. Ik word er nog steeds een beetje kwaad om als ik eraan terugdenk.
Te lang in een bus zitten
Stiekem houd ik er wel van om lekker lang in een bus te zitten. Sterker nog, ik tik dit momenteel in de bus. Een beetje naar buiten kijken, muziek luisteren, luieren: ik vind het heerlijk. Maar, het kan op een gegeven moment ook vervelend worden -zelfs voor mij-. Ik vind het zonde als je een groepsreis doet, waarbij je eigenlijk het grootste deel in de bus zit. Dat gebeurt vaak in grotere landen, waarbij de reisorganisatie dan zoveel mogelijk grote trekpleisters wil bezoeken.
Dat is op zich natuurlijk geweldig, maar soms kun je toch net beter even een extra overnachting doen in een tussenplaats. Je moet wel het gevoel hebben dat je veel in het land bent geweest en tussen de mensen, en niet dat je een land en haar bewoners voornamelijk vanuit een soort rijdende etalage hebt bespied.
Te weinig tijd op plekken die de moeite waard zijn
We hadden in Tunesië een dag waarbij we naar de medina gingen van Tunis. Dat is natuurlijk best een happening, want de medina is typisch iets voor arabische landen én Tunis is de hoofdstad van Tunesië. Uiteindelijk waren we daar om een uur of 8, en om 9 uur werden we geacht weer bij de bus te zijn. Nu kon de bus ook niet echt op de medina stoppen, dus we moesten er eerst nog een stukje naartoe lopen. Nu zijn er meerdere redenen waarom ik meer tijd had willen hebben op de medina.
Ten eerste waren we er ‘s ochtends vroeg en ging de boel net open, waardoor een heleboel kraampjes nog dicht waren. Ten tweede wilde ik veel meer tijd hebben om mooie foto’s te maken. Ik vind het juist bij dit soort dingen vervelend als ik van iemand die baklava staat te bakken een foto maak, terwijl ik dan niks afneem. Dus ja, ik wil ook wat meer tijd hebben om lekker te shoppen en mijn ogen uit te kijken. Bovendien is het naarmate het later wordt ook steeds drukker, waardoor je niet op je normale Hollandse pas kunt doorlopen.
Grappig genoeg raakten Colin en ik nog de weg kwijt op die medina, maar daar zal hij je ongewijfeld nog alles over vertellen. Maar goed, uiteindelijk waren we 2 minuten te laat bij de bus (wat ik best knap vind), maar ‘s middags gingen we naar een mozaiekmuseum (die heb je heel veel in Tunesië, maar wij gingen naar een heel statige, het Bardomuseum). Lang verhaal kort, we hadden daar volgens mij 2,5 uur de tijd.
Doodzonde, want ik was na twee ruimtes met mozaieken mijn aandacht al wel een beetje kwijt, ook misschien omdat deze maar bleef gaan naar hoe tof die medina in Tunis was en hoe jammer het was dat we daar zo weinig tijd hadden. Het is natuurlijk een beetje geven en nemen op een groepsreis, maar soms is een verkeerde inschatting van de tijd wel echt een doodzonde.
Grote kwaliteitsverschillen van hotels
Als je al vaker op groepsreizen bent geweest, dan weet je al ongeveer waarop je je moet instellen. De eerste avond is meestal in een hotel waarbij je je ogen uitkijkt van schoonheid en luxe. Dan is het op de tweede dag standaard een teleurstelling.
Ik weet niet helemaal zeker waarom reisorganisaties hiervoor kiezen, en misschien is het vooral omdat je op de eerste dag vaak nog in een hoofdstad bent met meer hotelkeuze, maar je weet gewoon van tevoren dat je tweede nacht je een beter beeld geeft van wat iets normaler is in een land. Wat ik daarbij wel grappig vind, is dat je dit ook hebt als je een reis boekt met alleen vier-sterrenhotels. Het ene vier-sterrenhotel is echt het andere niet.
Er zijn nog wel meer dingen die ergerlijk kunnen zijn aan een groepsreis, maar dit zijn wat mij betreft de grootste overkoepelende irritaties. Op de meeste kun je je gelukkig wel instellen en met een beetje een flexibele opstelling kom je een heel eind. Ook vind ik het wel grappig om van zoveel mensen iets te weten te komen en eigenlijk zitten er altijd wel gezellige types bij. Toch is het zeker iets wat je moet overwegen als je voor een groepsreis kiest. Je zit er immers wel 24/7 middenin.
Reislist 