De trip naar Australië die ik in 2016 maakte had als hoofddoel de bruiloft van een goede vriend van me. Hij ging trouwen met een van oorsprong Australische schone en was daar naar heen verhuisd. Tijdens onze roadtrip konden we ook crashen in het appartement van de oom van haar en dat betekende genieten. We hebben daar een nachtje geslapen en rond 07.00 in de ochtend was het bed uit, bodyboard pakken en 50 meter naar het strand lopen. Tijd om wakker te worden!
We hadden een hele trip uitgestippeld, sliepen in verschillende appartementen en hostels, maar we hebben ook één nachtje in Mooloolaba kunnen slapen. Gratis en voor niks, 50 meter van het strand, voorzien van prima bedden en met een interieur uit de jaren ’50 van de vorige eeuw. Dat maakt natuurlijk allemaal niks uit, want de locatie was onbetaalbaar en we hebben daar even heerlijk in het paradijs kunnen vertoeven.
We kwamen in de middag aan bij Uncle Bill, namen onze intrek in de verschillende kamers en ons avontuur kon beginnen. In de avond zijn we nog richting het centrum geweest, hebben daar heerlijk gegeten en wat gedronken en we togen weer naar ‘huis’. Die looptocht naar het centrum ging langs het strand over een aangelegd houten looppad, heerlijk met allerlei geritsel naast ons, geluiden van inheemse dieren en de mysterieuze nacht tegemoet.
“Pak de bodyboards maar”
We mochten dus van alles gebruikmaken in het appartement qua apparatuur en mogelijkheden. Veel meer dan geslapen en de televisie gebruikt hebben we eigenlijk niet, behalve de bodyboards. Op het balkon, wat begroeid is met prachtige bloemen, stonden wat van deze kleine ‘surfplankjes’. Die konden we wel even gebruiken om wat golven te pakken aldus ome Bill en dat hebben we geweten ook. Mij leek het een mooi plan om vroeg in de morgen wakker te worden door de zilte van de zee.
We waren met z’n vieren en niet iedereen had daar zin in, geen probleem natuurlijk, “we zien het morgenochtend wel”. Ik was vroeg wakker, of dat kwam door de wekker of er net voor weet ik niet meer, maar ik ging bodyboarden. Eén van m’n vrienden was ook wakker en die ging mee. Hop onze zwembroek aan, handdoekje mee, bodyboard van het balkon en richting de zee. De zon begon al op te komen en het was gewoon al warm, maar er was niemand op het strand, heerlijk.
Kracht van de natuur
Geen idee hoe je precies moet bodyboarden, maar wat aankloten is natuurlijk heerlijk. De zee daar is krachtig qua stroming en dat is best gevaarlijk. Je drijft snel af, maar dat is een kwestie van goed opletten waar je je handdoekje hebt neergelegd. We waren er zo vroeg dat er nog geen lifeguard aanwezig was, maar met wat op elkaar letten kom je ook wel ver. We hebben een paar heerlijke ‘runs’ gehad, heerlijk tientallen meters meeglijdend op een heerlijke golf richting het strand. Soms verloor je het board door de kracht, waarna deze gegrepen werd door een golf en tientallen meters verder dreef.
De anderen kwamen inmiddels ook richting het strand, zodoende konden we met z’n allen even heerlijk een ochtendduik nemen. Ook kwam ik erachter hoe krachtig de natuur kan zijn. Ik had al een paar flinke golven moet incasseren of over moeten slaan, omdat ze zo groot waren. Voor mijn gevoel dan, verwacht geen golven van 15 meter hoog natuurlijk. Op een gegeven moment flowde ik weer richting de kust, op de top van een woeste golf, toen het fout ging.
Op wonderbaarlijke wijze kwam ik onder water, waar ik een radslag leek te maken, maar mijn linkerarm bleef in het zand steken. Dat ging niet helemaal goed, want die golf denderde door. Er kraakte iets in m’n schouder en toen was het wel klaar. Een lifeguard was inmiddels gearriveerd en ik heb nog even laten checken of alles wel goed zat. Had het idee dat m’n schouder uit de kom was (geweest), maar het viel allemaal wel mee volgens hem. Uiteindelijk heb ik er op vakantie zeker nog wel last van gehad, maar heb gewoon wat rustiger aan gedaan en ook na de vakantie gewoon wat extra opgelet.
Reislist 