Wil je naar Nara in Japan? Ga naar Miyajima!

Als je mensen hoort praten over reizen naar Japan, of als je kijkt op elke reissite die Japanse reizen aanbiedt, dan hoor je bijna altijd dat er een bezoek aan Nara gepland staat. Jammer, want er is een andere plek met die fantastische hertjes die misschien nog wel meer het bezoeken waard is: Miyajima.

Een van de voordelen aan het eiland Miyajima is dat het dichtbij Hiroshima is, waardoor de kans groot is dat je er op je trip naar Japan sowieso heel dichtbij bent. Het is bovendien heel erg geschikt om een dagtrip te doen vanuit Hiroshima. Wat leuk is, is dat het een eiland is en je dus met een boot die kant op gaat. Vervolgens wandel je tussen allemaal toeristen op dit verder vrij breed opgezette eiland.

Japanse hertjes

Het leukste is natuurlijk dat je niet alleen tussen toeristen wandelt: er zijn ook allemaal Japanse hertjes. Dit zijn tamme diertjes die ook nog eens superbijdehand zijn. Geen wonder: ze worden gezien als goden. Het is erg leuk om kinderen met de hertjes te zien spelen of naar groepsfoto’s te kijken. De fotografen daarvan weten de herten vaak wel zo te bespelen dat ze bij de groep gaan staan, maar die dieren hebben natuurlijk ook een eigen wil dus vaak kijken ze de andere kant op of lopen ze alweer weg. Het is erg hilarisch.

Als je het eiland oploopt vanaf de boot, dan loop je waarschijnlijk automatisch al achter anderen aan, want er zijn diverse bijzonderheden te bekijken. Dat begint vrijwel meteen met de Itsukushima-schrijn. De Torii (toegangspoort) die ervoor staat, staat in het water. Wat de Torii zo opvallend maakt, dat is de mooie rode kleur, maar ook de grootte ervan. En het wordt nog specialer: waar hij ’s ochtends als je aankomt nog natte voeten zou krijgen als je ernaast zou staan, is dat ’s middags anders. Door eb en vloed staat hij namelijk in de ochtend onder water en in de middag droog. Ik vind hem het mooiste als hij onder water staat, wat jij?

Als je doorloopt, dan zie je al gauw de Goju-no-to opdoemen. Het is een pagode van 5 verdiepingen hoog, die naast de grote boeddhistische Daisho-in tempel staat. Het is nogal een eyecatcher, al is het best een uitdaging om hem goed op de foto te krijgen: hij is dicht op andere dingen gebouwd. Er is daar trouwens ook een paviljoen, gemaakt van duizend tatami-matten. Het zal je vast niet verbazen dat dit eiland vroeger erg heilig was. Boeddhisten hadden erg veel ruimte om te mediteren: achter de tempel ligt namelijk het Momijidanbi-park.

Misen

Dat park is echt prachtig: er zijn mooie, oude bomen, je kunt er heerlijk wandelen en onderweg zie je hier en daar nog grappige bordjes met hoeveel kilometer je nog moet lopen, of welke kant je op moet. Dat park bevat ook een kabelbaan, want het is best een klimmetje naar boven. Dat komt omdat er een berg ligt op het eiland, waarop weer dat park ligt: het is de Misen-berg. Ik zou zeker het kabelbaantje nemen, want dat hebben wij ook gedaan. Voor je boven uitgekeken bent en veel hebt gewandeld en beneden bent, ben je al weer heel wat uren verder.

Je moet ook nog wat tijd overhebben om te shoppen, want er zijn geweldige koekjes te koop. Het zijn koekjes met zoete bonenpasta in de vorm van een esdoornblad en ze zijn enorm schattig. Het wordt gezien als een koekje voor geliefden. Je kunt bijvoorbeeld samen een workshop doen om de koekjes zelf te maken. Als je niet zo romantisch bent ingesteld, dan kun je ook wat anders doen: dé lekkernij van die regio eten. Daarover vertel ik je in de volgende blog alles, want dat moet je echt hebben geproefd.

PS: Over romantiek gesproken. Toen ik in Japan was, heb ik een geweldige selfie gemaakt met zo’n hert. Mijn moeder vond het dat jaar met kerstmis een goed idee om iedereen die ze kende een kerstkaart met ons gezin te sturen: een foto van de kleindochter, een foto van mijn broer met zijn vrouw, nog een foto van mijn broer met zijn vrouw, een foto van mijn ouders, nog een van mijn ouders, en eentje, bovenaan de “kerstkrans”, met jawel: de selfie met het hert. Nu zou je kunnen stellen dat ik zo dol ben op Japan dat ik er verliefd op ben, maar volgens mij dacht mijn familie dat ik zo lonely was dat ik maar een hert als geliefde had aangenomen. 😉