Japan: georganiseerde groepsreis doen of niet?

Er zijn veel redenen om te kiezen voor een groepsreis. Ik zou er bijvoorbeeld voor kiezen als ik alleen een rondreis wil doen in Amerika, omdat ik geen rijbewijs heb. Of ik zou het doen als ik naar China ging, want ik spreek de taal niet en ik kan het ook niet lezen. In een land als Thailand heb je dat probleem ook, maar dat land is veel meer op buitenlands toerisme ingesteld. En zelfs op plekken waar dat niet zo is, dan kom je met handen en voeten al een heel eind.

Mijn ervaring is dat dat in China wat lastiger is, al is dat ook wel weer een avontuur natuurlijk. Toch heb ik eigenlijk zelden het gevoel gehad dat ik het liever zonder groepsreis had gedaan. Ik ben op vakantie altijd heel blij om de regelmodus waarin ik dagelijks zit helemaal los te laten en te leunen op iemand anders die de organisatie op zich neemt. Aartslui.

Maar goed, ik schrijf dit blogje niet voor niets: er is namelijk één reis waarbij ik heel erg het gevoel had dat de reisleiding eigenlijk niets toevoegde en dat was met Sawadee in Japan. Ik wil niet zeggen dat het aan Sawadee of de reisleiding ligt, want in tegenstelling tot veel andere mensen weet ik dat een reisleider niet iemand is die per se veel over een land moet weten en vertellen, daar zijn gidsen voor. Van wat ik ervan heb mogen zien, is Japan zo vriendelijk, gestructureerd en duidelijk, dat je eigenlijk geen reisleiding nodig hebt om te komen waar je moet zijn.

Zeker als je zorgt dat je een railway pass hebt (die is echt nodig, want die scheelt je een heleboel geld en ongemak), dan kun je gaan en staan waar je wilt en het treinnet is zo stipt en strak dat je altijd wel een trein vindt naar je beoogde bestemming. Groepsreizen zijn meestal vooral per bus, maar in Japan wordt er ook heel veel trein gebruikt. Dat kun je zelf ook wel! De meeste Japanners zijn bovendien heel behulpzaam: ze komen gerust later thuis als ze maar weten dat ze jou tien minuten naar het juiste perron hebben gebracht. Heel erg charmant, als is het natuurlijk net even fijner als je zelf kunt uitvogelen hoe je reis moet gaan.

Dat kan gelukkig ook wel, mede dankzij apps op je telefoon en logisch nadenken. Toch kan ook het Japanse schrift best verwarrend werken. Gelukkig staat er in grote steden altijd wel in ons schrift bij hoe een halte heet. Dat is net even herkenbaarder dan die kanji en kana. Je kunt ook zelf makkelijk je hotels uitzoeken, precies zoals je dat ook zou doen als je in Europa op stedentrip gaat. Heel veel moeite kost dat niet.

Het is misschien niet zo vriendelijk voor reisorganisaties, maar ik zou in het geval van Japan niet snel weer voor een georganiseerde reis kiezen. Niets ten nadele van de groep zelf, maar het is nu eenmaal zo dat je net even wat minder flexibel bent. Je staat op zo’n station toch heel vaak te wachten, is het niet omdat pietje eerst nog moet roken, dan is het wel omdat de reisleider rekening houdt met mensen die mogelijk te laat komen en daarom erg vroeg bij de trein wil klaarstaan.

Allemaal heel begrijpelijk en acceptabel, maar in Japan durf ik met een gerust hart te zeggen dat zelfs de meest verstokte groepsreiziger zich echt wel kan redden. Ik heb enorm genoten toen ik wel met een groepsreis daar was, maar uiteindelijk heb ik met mijn ouders en Japanners die ik daar ontmoette toch vooral zelf de allerleukste herinneringen gemaakt.