In Australië geniet je van alles. De gastvriendelijkheid van de mensen, de prachtige natuur, de groots opgezette en schone steden en de vele heerlijke eetgelegenheden die er te vinden zijn. Je kunt er heerlijk duiken, genieten van de stranden of de binnenlanden en er valt genoeg te snacken. Er is echter ook iets te verkrijgen in alle supermarkten wat je zeker weten gaat proeven, maar waarvan je na het ruiken alleen al steil achterover zult slaan.
Het zit veelal in een potje, die je net als in bijvoorbeeld pindakaas kunt kopen in verschillende formaten. Het ziet er leuk uit qua verpakking met geel en rood, een mooie sticker op het glas en het klinkt niet eens heel gek. Australiërs zijn er trots op en het bestaat al bijna 100 jaar. Het is smeerbaar en doet daardoor misschien wat denken aan appelstroop, maar het is een restproduct dat overblijft na het brouwen van bier; gistextract.
Daaraan worden nog verschillende kruiden en groenten toegevoegd en je kunt het net als pindakaas van je mes aflikken, maar ook smeren op bijvoorbeeld een sandwich, cracker of geroosterd brood. De verhalen die we van locals en andere reizigers hoorden waren afschuwelijk, je smaakpapillen proeven zout en bitter, je gaat hier niet van genieten en alleen al als je eraan ruikt moet je kokhalzen.
Ikzelf heb dit één keer geproefd en dat was tijdens een bootreis met zo’n 40 man richting de Whitsunday Islands, waarbij je tijdens een spel allerlei vragen moest beantwoorden. Had je het goed dan kreeg je een shotje tequilla, had je het fout dan moest je een theelepel van deze substantie naar binnen gooien. Al met al heb ik het dus geproefd en ook heb ik een klein potje meegenomen naar Nederland om enkele vrienden te laten proeven van deze ongelooflijke smerige muk.
Ik weet zeker dat je het gaat proberen als je in Australië bent, maar nee voor mij nooit meer een hapje vegemite.
Reislist 