We zijn een tijd geleden in Lapland geweest om te snowboarden Maar zo’n prachtige locatie nodigt natuurlijk ook uit om wat meer meer exotische dingen te beleven. Zo hebben we het Noorderlicht gezien en een huskytocht gedaan. Leuk en aardig die honden, maar dat is meer Laura der ding. Waar ik iets meer lol aan beleefd heb is een tochtje op een sneeuwscooter, een instapmodel zeiden ze. Fine by me, dat betekende full throttle door de prachtige landschappen crossen!
Kinos Safaris
Voor acht tientjes per persoon boekten we een tocht van twee uur, waarvan we iets meer dan een uurtje op een sneeuwscooter zaten. De rest van de tijd betekende uitleg, omkleden voor de kou en de regels van hoe het ding te besturen nog een keertje checken. We reden met een achttal sneeuwscooters en onze gids voorop, die van te voren al liet weten het eerste kwartiertje even aan te moeten voelen wat het niveau was van de groep. Na die tijd had die het dan ook wel gezien en aangezien we allemaal wel vlotjes mee konden, betekende dat ook dat we net iets harder konden gaan dan een minder capabele groep.
Onze gids loodsde ons door prachtige landschappen met besneeuwde bomen, open vlaktes waar je de roze en paarse luchten tegemoet reed en de bergtoppen van het wintersportgebied Levi in de verte. We reden dus op instapmodellen en dat geloof ik prima, maar de 80 kilometer per uur hebben we toch wel regelmatig aangetikt en ik kan je zeggen dat gaat hard. Dat hard gaan betekent verschillende dingen: goed opletten waar de route heen loopt en koude vingertoppen tot en met. Wel had ik stuurverwarming, maar ondanks dat, had ik alsnog koude handjes.
Je moet elke bocht je gewicht wat verleggen naar de binnenbocht om ervoor te zorgen dat de sneeuwscooter de juiste richting opgaat. Ook Laura die achterop zat moest meebewegen. Zo’n machtig apparaat heeft namelijk geen wielen, maar een aandrijfband die door de sneeuw ploetert en twee ski’s die zorgen voor het net wat beter kunnen sturen. Machtige apparaten trouwens, te vinden in allerlei kleuren en uitvoeringen. Wat hier de scooter is om door de stad te cruisen is daar de sneeuwscooter. Zo kun je er voor kiezen om extra benzinetanks mee te nemen, opbergvakken voor bijvoorbeeld boodschappen te installeren of natuurlijk visueel je scooter te pimpen met stickers, kappen of vering, heerlijk om te zien.
Koffie uit een ketel
We volgden de gebaande paden, met zo’n 10 meter afstand tot de volgende scooter, waarbij het één keer wat mis ging. Een oude rivierbedding door en bij het omhoog komen iets teveel gas, waardoor we naast het pad belandden. Met sneeuw zo hoog tot m’n knieën was het tijd om de gids even te roepen, die met pijn en moeite de scooter weer op het pad kon zetten.
Onderweg hadden we nog een stop in één tent om even wat bij te komen en te ontdooien voor de terugrit. Daar werd door onze gids op ouderwetse manier koffie gezet, heerlijk grof gemalen koffiebonen, gieten, laten trekken en dat op de Finse manier. Er werden wat mooie verhalen uitgewisseld en daarna was het weer tijd voor de terugweg. Al met al duurde het misschien niet heel lang, maar qua kou was het zo prima en nog goed uit te houden. Ook was het tof om iemand achterop de scooter mee te nemen en lekker tegen aan te kunnen babbelen, maar volgende ronde gaan we lekker apart en dan zorg ik ook mooi dat ik net geen instapmodel meer heb, om de 100km/uur-grens te bereiken!
Reislist 