Als je iemand hoort zeggen dat hij of zij van Japans eten houdt, dan gaat het vaak om sushi, pokébowls of kip teriyaki. Geen wonder, want dat is veelvuldig beschikbaar en smaakt inderdaad heel goed. Sushi ziet er ook nog eens bijzonder uit. Toch heb ik het over heel ander Japans eten als ik zeg dat ik van Japans eten houdt: alle kleine bakjes met de meest bijzondere smaken erin.
Als ik terugdenk aan mijn reis naar Japan in 2017, dan kan ik alleen maar hevig terugverlangen naar de mensen, de schoonheid van de steden en het landschap én dat heerlijke eten. Eten wat je hier eigenlijk niet kunt krijgen. In Japan krijg je, zeker als je wat meer traditionele plekken opzoekt zoals tempels, niet een stuk kip teriyaki op een bord. Nee; je krijgt een plateau met allemaal kleine potjes en pannetjes erop.
Echt Japans eten
In die kleine kommetjes kan vanalles zitten. Vaak wat groenten in zuur, een blokje tofu, een kommetje miso-soep, witte rijst en allerlei dingen waarvan ik totaal niet weet wat het is. Maar, het is allemaal even lekker. Zelfs smaken die ik zelf nooit samen zou bedenken, komen geweldig tot hun recht in zo’n orkest van kommetjes. Het ziet er niet alleen gewéldig uit, het smaakt ook fantastisch.
Je merkt aan alles dat het eten met enorm veel zorg is gemaakt. Vaak eet je het al zittend op de grond, wat een heel nederige ervaring is, als ik dat zo mag omschrijven. Je hebt vanzelf meer respect voor wat je eet, als je allemaal moois in kleine porties naar binnen schuift, in plaats van dat je met je vork in een rap tempo eten van steeds weer dezelfde textuur en dezelfde smaak eet. Het is geweldig, en ik mis het enorm. Of het nou om een diner gaat of een ontbijt, als het kon zou ik elke dag zo willen eten. Dat zou meteen heel wat kilo’s schelen! 😉
Reislist 