We waren in Marseille op het moment dat er in het nieuws was dat er een warmterecord voor Frankrijk (sinds de meting van het weer) was neergezet. In een plaatsje dichtbij Marseille was 45 graden gemeten, of iets dergelijks. In Marseille was dat ook aardig te voelen, vandaar dat we regelmatig verkoeling opzochten in de vorm van een ijsje. Onze favoriet? Amorino.
Onze favoriet is wel een uitdaging op het moment dat het zo heet is als het was toen wij in de kustplaats waren. Amorino biedt namelijk ijsjes in bekertjes of op een hoorntje, maar doet dat net even anders dan je gewend bent. Geen bollen, maar blaadjes. De ijsscheppers gebruiken spatels om de mooiste bloemblaadjes op je hoorntje te vouwen, met als resultaat dat je ijsje eruitziet als een boeket bloemen, of -afhankelijk van grootte- 1 bloem. Je kunt er zelfs voor 1,80 euro (!) nog een macaron op laten drukken, maar dat vonden we wat overdadig.
Een petit pot
Ik houd niet van hoorntjes, dus ik nam een klein bakje. Een petit pot, zoals dat lieflijk heet. Nu denk je dan: oh daar mag ik dan maar een of twee smaken voor kiezen, maar dat is niet waar: je mag zoveel smaken kiezen als je wil. Citroen, twee types chocolade en nog yoghurt-ijs? Geen probleem, ze proppen het wel in het bakje. Datzelfde geldt voor het hoorntje, waarvan Colin een ‘normal’ had. Die zag er erg mooi uit, want in het bakje maken ze er niet echt een bloem van, alleen op het hoorntje doen ze dat. Hij koos helaas qua kleuren niet de mooiste contrasterende en felle exemplaren, maar het smaakte hem in ieder geval goed. Hij was zelfs een beetje jaloers op mijn bakje, omdat daar ongeveer net zoveel in leek te zitten als op zijn ijsje.
Dat was echter moeilijk te meten, want alles smolt als sneeuw voor de zon. En in dit geval: als ijs voor een brandende zon. De bloemblaadjes waren dan ook al snel een soort druipkaars geworden. Ook in mijn bakje moest ik oppassen: het ging steeds bijna over de rand omdat het zo snel smolt. Maar: lekker dat het was! Ten eerste is zo’n bloemenvorm natuurlijk heel Instagrammable, maar het ijs is ook van goede kwaliteit. Je betaalt er ook wel wat voor, want we waren ongeveer 9 euro kwijt aan twee ijsjes geloof ik, maar daarvoor heb je wel even verkoeling, een smaakexplosie in de mond en iets moois -al is het maar even- om naar te kijken.
Lekker lang geopend
En: toen we even later in Nimes waren, was er ook weer een Amorino, die nog veel langer geopend was dan die in de Vieux-Port van Marseille: na ons concert (waar Colin je meer over zal vertellen), zijn we daar om kwart over 11 ‘s avonds nog naar binnen gesneakt voor wat nodige verkoeling. En om even de dorst te lessen, want we hadden een paar uur niets gedronken. Hoe dat komt, dat lees je later dus. In ieder geval zit Amorino dus op wel meer plekken, maar laat je niet weerhouden door het feit dat dit geen bijzonder uniek gelato-plekje is maar een keten. Het is niet voor niets uitgegroeid tot meer dan 1 winkel, het is lekker, mooi en vooral heerlijk verkoelend in het warme Zuid-Frankrijk.
Reislist 